Delfzijl – Een eigen ruimte voor hun karatelessen: dat was al jaren de droom van Inge en Patrick Stegenga. Inmiddels is het zover, want afgelopen oktober betrokken zij het voormalige hoofdkwartier van de postduivenvereniging op het sportpark in Delfzijl. Binnen een maand toverden zij het koude gebouwtje, met voornamelijk betonnen vloeren en een verouderde kantine, om tot hun eigen, echte trainingsruimte met kleedkamers en een multifunctionele kantine. Inmiddels is hun Japanse School “Dojo Kyocho” volop in bedrijf.
Hoge betrokkenheid
Ze zijn zichtbaar trots. Niet alleen omdat het ze is gelukt dit gebouw aan te kopen, maar ook omdat ze in zo’n korte tijd zoveel werk hebben verzet. Inge: “We hadden een enorm strakke planning, dat is gewoon hoe we werken. Om de kosten van de verbouwing laag te houden, hebben we besloten heel veel zelf te doen. Gelukkig waren er veel ouders van onze leerlingen en andere vrijwilligers die wilden komen helpen. Ze zijn heel betrokken bij onze club, dat vinden we ontzettend waardevol.”
Uiteindelijk speelden deze ouders ook een belangrijke rol in het waarmaken van de lang gekoesterde droom. “Als je niemand vertelt over de wens voor een eigen pand, dan gaat het nooit gebeuren, zeiden ze tegen ons. We hadden het er al heel lang over, maar we dachten steeds dat het toch niet zou lukken. Als sportclub krijg je geen hypotheek, we hadden het geld niet op de bank staan, dus wat moet je dan” vertelt Patrick. Daarom besloten ze hun droom concreter te formuleren. Er volgden vele gesprekken met de ondernemers in hun netwerk, met vrienden en natuurlijk onderling. Misschien moesten ze toch een stap nemen. “Onze club groeide jaarlijks gestaag door en we vinden het belangrijk dat we binnen onze groepen kunnen differentiëren. Of dat we extra kunnen trainen als onze leerlingen voor een belangrijke wedstrijd staan, bijvoorbeeld. We huurden altijd een ruimte in het sportcentrum en dat maakte dit heel moeilijk, want we hadden dus steeds vaker de zaal nodig. We betaalden dan meer huur, terwijl er niet meer inkomsten tegenover stonden en we waren sterk afhankelijk van de beschikbaarheid. Dat maakte ons minder flexibel dan dat we wilden zijn om onze ambities en die van onze leerlingen te kunnen waarmaken.”
Via via naar het Ondernemershuis Noord-Groningen
Patrick en Inge maken een afspraak bij de gemeente om zich te oriënteren. Met hun ondernemingsplan onder de arm vertellen ze over hun plannen. Ze worden doorverwezen naar het loket van Economische Zaken en daarna naar het Ondernemershuis Noord-Groningen. Hier zien ze absoluut de waarde in van het plan van de twee.
Op advies van het Ondernemershuis krijgen ze nog een aantal belangrijke tips ten aanzien van hun financiële onderbouwing zodat ze nog beter beslagen ten ijs kunnen komen in hun gesprekken met de bank. Patrick: “Ik ben jaren accountant geweest voordat ik fulltime in de sport ging werken. Dat was natuurlijk een uitkomst toen we met de cijfers aan de slag moesten.” Inge vult aan: “Bovendien draait karate heel erg om discipline en orde. Dat is terug te zien in hoe we onze club runnen. Alles is tot in de puntjes verzorgd, dus ook de cijfers en de rest van het ondernemingsplan. We hebben ook gewoon heel erg veel passie voor onze sport, onze dromen en deze club. We wilden dus echt tot het uiterste gaan om dit plan van een eigen ruimte te verwezenlijken.”
Cofinanciering maakt aankoop mogelijk
Het stel heeft succes: De Rabobank besluit, mede op initiatief van het Ondernemershuis, samen met het Ondernemersimpuls Noord-Groningen de financiering in te vullen. En zo hebben ze ineens de middelen om hun geliefde pand te kopen. “We hebben heel weinig verloop in ons ledenbestand, dus erg stabiele cijfers en een stevige prognose. Bovendien willen we meer gaan aanbieden dan alleen karatelessen. Dat maakt ons business plan flexibel en hybride. En dat we momenteel allebei nog een parttime baan hebben, geeft zekerheid.”
Nu zitten ze tevreden en trots in hun kantine. Inge legt uit dat ze het hele pand zo flexibel mogelijk hebben ingericht zodat ze er alle kanten mee uit kunnen. Binnenkort begint ze met Japanse kalligrafie lessen, bijvoorbeeld. Maar waar komt hun passie eigenlijk vandaan? Patrick: “We hebben elkaar ontmoet via karate. We gaven les, maar deden zelf ook nog regelmatig wedstrijden. Karate is mooi omdat het over meer gaat dan de sportieve prestatie. Het gaat over respect, hiërarchie, normen en waarden.” Inge: “We hebben kids vanaf zes jaar in de les. Het is mooi om te zien wat ze oppikken vanuit de regels die gelden binnen de lessen. Ja maar bestaat niet, bijvoorbeeld. Wij zijn daar ook wel streng in, want we vinden de Japanse manier van kijken naar de wereld waardevol en geven dat graag door in onze lessen. Onze leerlingen leren veel meer dan alleen een bepaalde techniek. We varen op discipline. Iedereen komt op tijd, bij wedstrijden vertrekken we allemaal vanaf hetzelfde punt, tegelijkertijd. We maken geen uitzonderingen, we zijn een team.”
Kampioenen uit Delfzijl
De wijze waarop Patrick en Inge hun lessen geven, heeft succes. Ze brachten vanuit Delfzijl al meerdere kampioenen voort en nog maar een paar dagen geleden was Patrick als coach van hun eigen delegatie op het EK in Polen. Toch is prestatie niet de enige drijfveer. “We combineren allebei onze sterke punten in de les. Ik heb bijvoorbeeld een achtergrond in het onderwijs, dat komt heel goed van pas. Patrick weet weer heel veel over sport, voeding en personal training. We zijn allebei ontzettend gedreven en met dit pand hebben we de mogelijkheid om nog veel meer te gaan doen vanuit onze filosofie. Daar kijken we ontzettend naar uit.”
