Westeremden – Zaterdag 13 mei, dag twee van de grasbaanraces in Westeremden. De gehele week hielden de bestuurders van Stichting Baansport Westeremden nauwlettend het weerbericht in de gaten. Er werd niet heel veel regen voorspeld, maar toch werd er voor gekozen om in de week voor de wedstrijd de baan niet te gaan sproeien. Dat bleek een goede keuze. Vrijdag overdag een paar buitjes van weinig betekenis. Er lag geen plasje water op de baan. Dat bleek de volgende morgen iets veranderd.
Rond de klok van 7.00 uur s’morgens meldden de eerste rijders van de VTBM zich en rond 9.30 uur de laatsten. De wedstrijddag begon zoals gewoonlijk met de rijdersbespreking. Daar het s’nachts had geregend en er hier en daar wat plassen water op de baan lagen, werd de trainingsvolgorde omgedraaid. We begonnen nu met de zwaardere motoren, zodat de baan enigszins droog gereden kon worden. Na een paar trainingen begon de kleur van de klei al te veranderen, oftewel je kon zien dat de baan opdroogde. Er werd weer flink gas gegeven.
Aansluitend aan de training werd begonnen met de wedstrijden. In alle klassen werd hevig gestreden om de punten. Neem bijvoorbeeld de klasse 125cc jeugd. Deze rijders zijn zeer aan elkaar gewaagd en zullen mekaar ook geen duimbreed toegeven. Met name op een baan als Westeremden is het dan ook van belang dat je een goede start hebt, wil je als eerste over de finishlijn komen. Johan Kuiken uit Dongjum wist deze keer Dylan Ottens uit Hoogkerk voor te blijven. De jeugd in de klasse 65cc en 85cc doet eveneens van zich spreken. Deze keer waren Jelmar Neassens en Dennie vd Ploeg de winnaars, maar het is beslist niet gezegd dat dat de volgende race ook zo is.
De damesklasse was deze keer matig bezet. Rosalyn de Vries uit Oosternijkerk kon goed uit de voeten op de klei en won haar beide series. De veteranenklasse strijd voor de de Krasse Knarren Kup en dat gaat er behoorlijk fanatiek aan toe. De shottrack-klaasen ST2 en ST1/3 lieten ook in Westeremden weer een mooie strijd zien. Michel Bakker won zijn beide series voor Jan Fokker en Marten Dragtsma. Ook Marcel Vlig mengde zich in de strijd maar kwam net te kort voor een podiumplaats. Evert van Til en Olav den Engelsman vochten een onderlinge strijd uit om de eerste plaats en ondervonden daarbij weinig tegenstand van de overige deelnemers in hun klasse.
De baan hield zich goed en men hield een strak wedstrijdschema aan voor het geval het weer roet in het eten zou gooien. Dat was maar goed ook. Plotseling begon de lucht te veranderen en het zag er onheilspellend uit. De wedstrijd werd gestopt en ieder werd verzocht met spoed de baan te verlaten. Er barstte een hevige plensbui los en er volgde een enorme onweersklap. Toen het weer enigszins droger werd bleek de baan op diverse plaatsen veranderd in een groot watergebied. Er werd overleg gepleegd en men besloot de baan iets te verleggen, zodat het natste gedeelte zou kunnen worden gemeden.
Om reglementair de wedstrijd als tellend te kunnen beschouwen, moesten er nog een aantal rijders hun tweede serie of manche rijden. Dit wilde men in elk geval proberen te verrijden en eventueel ook nog de finales. Door de vele regen was de baan glad geworden en er waren diverse valpartijen, waarbij gelukkig niemand letsel opliep. Hierdoor werd besloten dat er nadat alle series waren verreden, een einde werd gemaakt aan de wedstrijd. Er volgde alleen nog de huldiging van de winnaars, waarna ieder huiswaarts keerde. Zo kwam er een vroegtijdig einde aan een racedag die zo mooi begon. Toch was men tevreden met deze beslissing. De kampioenspunten konden toch nog worden bijgeschreven en ernstige valpartijen waren uitgebleven. Het waren twee mooie race-weekenden.
