Aanzienlijke verschillen in inkomensondersteuning tussen gemeenten in Groningen en Drenthe

Groningen – Uit onderzoek van Sociaal Planbureau Groningen en Trendbureau Drenthe blijkt dat er aanzienlijke verschillen zijn in inkomensondersteuning tussen gemeenten in Groningen en Drenthe. Veel regelingen die onder de Participatiewet vallen, worden uitgevoerd door gemeenten. Die uitvoering kan variëren en dus maakt een huishouden in de ene gemeente aanspraak op meer of ruimere regelingen dan in de andere.

Voor welke inkomensondersteuning je in aanmerking komt, hangt af van waar en met wie je woont. Hoeveel dat uitmaakt is door Sociaal Planbureau Groningen en Trendbureau Drenthe tot op gemeenteniveau onderzocht. Hierin werd ook meegenomen in hoeverre de kosten van levensonderhoud per gemeente verschillen, bijvoorbeeld de gemiddelde huurprijzen per gemeente.

Werkende armen
Het onderzoek werpt ook een ander licht op de (omvang van de) groep werkende armen. Het CBS definieerde de groep werkende armen als huishoudens met een inkomen tot 110 of 130 procent van de bijstandsnorm. Dit is een grove onderschatting, zo blijkt uit het onderzoek. Voor gezinnen met oudere kinderen is een inkomen vereist van wel 180 procent van de bijstandsnorm, ofwel 2920,82 euro netto per maand, om rond te kunnen komen.

Strikte inkomensgrenzen
Door niet flexibele inkomensgrenzen kan een kleine stijging van het inkomen leiden tot een netto achteruitgang van 350 euro in het maandelijkse huishoudboekje. Dit is de beruchte armoedeval waar een groeiende groep werkende armen zich in bevindt. Geen recht hebben op ondersteuning, maar een te laag inkomen om elke maand van rond te komen.

Ingewikkeld systeem
Het systeem van inkomensondersteuning is daarnaast te ingewikkeld. Bestudering van alle inkomensondersteunende voorzieningen gaf een beeld van een oerwoud van regelingen en voorzieningen. In sommige gemeenten worden inwoners bijvoorbeeld naar een beleidsnota verwezen om te checken of ze in aanmerking komen voor ondersteuning. Dit zijn belangrijke oorzaken voor de onderbenutting van voorzieningen.